Mielno (powiat łobeski)

Mielno
Nazwa niemiecka	Mellen
Powiat	łobeski
Gmina	Węgorzyno
Sołectwo	Mielno
Strona internetowa miejscowości.

Mielno (niem. Mellen) - wieś sołecka o zwartej zabudowie, głównie parterowej. Położona przy północnym brzegu jeziora Mielno, blisko wypływu Uklei, przy skrzyżowaniu drogi Cieszyno – Mieszewo z drogą do Sielska. Średnia wysokość 85 m n.p.m.

Geografia

Obiekty fizjograficzne

• Jezioro Mielno, położone na południe i zachód od wsi. Wymienione w 1284 r. w dokumencie zakupu przez cystersów z Dyjament jako Melne, Mielno, nazwa niemiecka Mellen See. Lustro wody na wysokości 77,3 m n.p.m. Powierzchnia 74 ha. Głębokość: maksymalna 5 m, średnia 2,5 m. Brzegi niedostępne, błotniste, zarośnięte trzciną. Przez jezioro przepływa rzeka Ukleja.
• Jezioro Sambórz Mały, położone na wschód od jeziora Sambórz Duży. Nazwa niemiecka Zammer See. Lustro wody na wysokości 79,3 m n.p.m. Powierzchnia 14 ha. Głębokość: maksymalna 8 m, średnia 2. Brzegi niedostępne, zarośnięte trzciną.
• Mieleńska Góra (Jeziorne Wzgórze), położone na wschód od jeziora Mielno, między drogami do Trzebawia i Chwarstna. Nazwa niemiecka See Berge. Wysokość 98,2 m n.p.m. Punkt widokowy na Mielno, Trzebawie, jezioro Mielno, fragmenty jezior Woświn i Sambórz Mały.
• Przedgórze (Przednia Góra), wzgórze na północny wschód od wsi, na drodze do Zwierzynka. Nazwa niemiecka Vor-Berg. Wzdłuż drogi ciąg widokowy na Mielno, Zwierzynek, jezioro Mielno i dolinę Uklei.
• Samborska Góra (Sambórz), wzgórze na północny wschód od wsi, na południe od drogi do Sielska i na zachód od jeziora Sambórz Duży. Nazwa niemiecka Sammer Berge. Wysokość 92,6 m n.p.m. Punkt widokowy.
  

Przyroda

• Dwa dęby o obwodzie 368 i 406 cm na zboczu wzgórza nad Ukleją, po północnej stronie drogi do Zwierzynka. Na wzgórzu ślady pomnika, grobowca(?). Starodrzew, m.in. kasztanowce. Obok nad rzeką ślady starego mostu.
• Topola o obwodzie 432 cm, przy mostku, po lewej stronie drogi polnej do Chwarstna, 800 m na południowy wschód od Mieleńskiej Góry.
• Ciąg widokowy wzdłuż drogi polnej do Świerzyna. Widok na: Pojezierze Ińskie z Głowaczem, Mielno, Cieszyno, Runowo, Chwarstno, Zwierzynek, Tucze, jezioro Woświn, jezioro Mielno, Trzebawie, telewizyjną wieżę przekaźnikową w Dobrej.

Historia

Od drugiej połowy XIII wieku Mielno należało do rodu von Wedel, właścicieli Krainy Zwierzynieckiej. Najstarsza wzmianka o wsi, która nazywała się Melne pochodzi z roku 1338 . Wedlowie wybudowali na przesmyku między dwoma jeziorami, na wschód od wsi, zamek rycerski, który w 1375 roku wymieniony został jako jeden z dwunastu najsilniejszych zamków rodu na wschód od Odry (brak dokładnej jego lokalizacji). Zamek wzniesiony był prawdopodobnie na planie regularnym i posiadał dwa podzamcza, od południa i wschodu. W 1866 roku wieś posiadała 15 domów mieszkalnych, kościół, plebanię i szkołę (w 1870 roku uczęszczało do niej 42 uczniów). Zamieszkiwały ją 144 osoby. Natomiast w folwarku w 12 domach mieszkało 148 osób.

Samorząd

Wieś jest siedzibą sołectwa Mielno.

Demografia

W 2008 roku wieś zamieszkiwało 171 osób.

W roku 2010 liczba mieszkańców wyniosła 168 (80 kobiet i 88 mężczyzn):
24,4% w wieku przedprodukcyjnym
51,2% w wieku produkcyjnym
24,4% w wieku poprodukcyjnym.
Liczba ludności na dzień 31.12.2012 r. - 171 osób.

Zabytki

Kościół filialny Matki Boskiej Różańcowej (parafia Sielsko), położony w centrum wsi. Ryglowy, z XVII/XVIII wieku, ufundowany przez ród von Wedel - ówczesnych właścicieli wsi. Salowy, na planie prostokąta. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, dach kryty blachą. Od zachodu dostawiona drewniana wieża, na podmurówce, oszalowana, wieńczona hełmem krytym dachówką. Wnętrze jednoprzęsłowe, ołtarz neogotycki, współczesna figura Matki Bożej. Empora muzyczna wsparta na dwóch słupach. Cmentarz przykościelny (pow. 0,15 ha) otoczony drewnianym płotkiem.
Kościół wpisany 10.12.1963 r. na listę zabytków pod nr 434.
Msze św. w niedziele i święta o godz. 9.00, w czwartki o godz. 17.00.

Bibliografia

• Białecki, Tadeusz. Białecki, Tadeusz. Słownik nazw fizjograficznych Pomorza Zachodniego. Szczecin, Uniwersytet Szczeciński, 2001. ISBN 8372412014
• Kosacki, Jerzy Mirosław, Krzysztoń, Jan. Miasto i Gmina Węgorzyno. Słownik Krajoznawczy. Materiały z inwentaryzacji krajoznawczej woj. szczecińskiego. Szczecin: Regionalna Pracownia Krajoznawcza PTTK, 1991
• Kozierowski, Stanisław. Atlas nazw geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej. Poznań: Nauka i Praca, 1934
• Mielno Kościół filialny. W: Archidiecezja Szczecińsko-Kamieńska [online]. [Przeglądany 9 maja 2013]. Dostępny w: http://kuria.pl/wspolnoty/koscioly/Mielno-Kosciol-filialny--_445* Portret miejscowości statystycznych w gminie Węgorzyno. W: Główny Urząd Statystyczny. Bank Danych Lokalnych [online]. [Przeglądany 9 maja 2013]. Dostępny w: http://www.stat.gov.pl/bdl/app/samorzad_m.dims
• Rejestr zabytków nieruchomych województwa z wyłączeniem zabytków archeologicznych w powiatach. W: Biuletyn Informacji Publicznej Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Szczecinie [online]. [Przeglądany 9 maja 2013]. Dostępny w: http://wkz.bip.alfatv.pl/strony/menu/9.dhtml

Autor opracowania: Jan Krzysztoń