Roman Fafius
Roman Fafius (1902-1981) – inżynier budownictwa, architekt wojewódzki, pedagog
| Roman Fafius | |||
| inżynier budownictwa, architekt wojewódzki, pedagog | |||
| |||
| Data urodzenia | 30 września 1902 | ||
| Miejsce urodzenia | Radowo na Wołyniu | ||
| Data śmierci | 15 września 1981 | ||
| Miejsce śmierci | Szczecin | ||
| Miejsce spoczynku | Cmentarz Powązkowski w Warszawie | ||
Życiorys
Roman Fafius urodził się 30 września 1902 roku w Radowie na Wołyniu. Studiował na Wydziale Budownictwa Lądowego i Wodnego Wyższej Szkoły Technicznej w Gdańsku, którą ukończył w 1926 roku Pracował najpierw przy budowie Warszawskiej Kolejki Dojazdowej (WKD). W 1931 roku przeniósł się do dynamicznie rozwijającej się wówczas Gdyni. Pod jego kierunkiem wzniesiono tam m.in. Dworzec Morski i szereg magazynów portowych. Brał udział w kampanii wrześniowej, dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do 1945 roku. Następnie działał w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie.
Do Szczecina przybył w 1948 roku jako mianowany przez ministerstwo odbudowy dyrektor Szczecińskiej Dyrekcji Odbudowy. Odegrał kluczową rolę w podnoszeniu z ruin Szczecina oraz innych miast i miasteczek Pomorza Zachodniego, organizując szczecińskie i koszalińskie Biura Projektów Budownictwa Ogólnego. Był też przez pięć lat dyrektorem tego szczecińskiego biura projektowego. W latach 1958–1969 - dekadzie najintensywniej prowadzonych na Pomorzu Zachodnim prac budowlanych zarówno w mieszkalnictwie, jak i w odbudowie zabytków - pełnił funkcję głównego architekta województwa szczecińskiego.
Od początku swego pobytu w Szczecinie związał się z Wyższą Szkołą Inżynierską (późniejsza Politechnika Szczecińska), gdzie wykładał organizację i mechanizację budów oraz prawo budowlane, dzieląc się z młodszymi kolegami swą rozległą wiedzą i bogatym doświadczeniem zawodowym.
Był współzałożycielem, sekretarzem (1948–1950) i wieloletnim rzeczoznawcą Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budownictwa. Działał w różnych organizacjach społecznych m.in. w Lidze Ochrony Przyrody.
Zmarł 15 września 1981 roku w Szczecinie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie. Z inicjatywy Stowarzyszenia „Czas Przestrzeń Tożsamość” na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie posadzono Dąb Pamięci poświęcony inż. Romanowi Fafiusowi.
Odznaczenia
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)
O Romanie Fafiusie
- Tadeusz Ostrowski: Dzięki inwencji organizacyjnej i niekwestionowanemu autorytetowi potrafił stworzyć od podstaw pierwsze w Szczecinie biuro projektów budownictwa ogólnego, nadając mu rozmach twórczy i wysoką rangę merytoryczną. Skupił on wokół siebie nieliczną początkowo grupę zapaleńców, składającą się zarówno z doświadczonych fachowców, jak i studentów, a później absolwentów szczecińskiej uczelni […]. Trzeba pamiętać, że były to czasy autentycznego pełnego nadziei entuzjazmu w odbudowie, który ze szczególna siłą manifestował się na terenach zwanych wówczas Ziemiami Odzyskanymi
- Stanisław Latour: Mając ścisłe techniczne wykształcenie, był z ducha humanistą, doskonałym znawcą i wielbicielem muzyki poważnej, żywym uczestnikiem życia kulturalnego w mieście. Jego obiektywizm w sądach i życzliwy stosunek do ludzi, zwłaszcza podwładnych, przysporzyły mu wielu przyjaciół, a prawość charakteru, obowiązkowość i rzetelność stały się podstawą osiągniętych sukcesów
