Tomasz Żuk

Z Encyklopedia Pomorza Zachodniego - pomeranica.pl
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Tomasz Żuk (1921-1993), lekarz ortopeda, traumatolog; wieloletni kierownik Katedry i Kliniki Ortopedii Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie

Prof. dr hab. Tomasz Żuk
lekarz ortopeda, traumatolog
brak zdjecia
Fot. Stanisław Kolasiński, 1983.
Data urodzenia 12 listopada 1921
Miejsce urodzenia Sąsiadowice
Data śmierci 22 listopada 1993
Miejsce śmierci Szczecin
Miejsce spoczynku Cmentarz Centralny w Szczecinie,

kw. 17F, rz. 6, nr 19

Narodowość polska


Życiorys

 
Prof. T. Żuk z rodzicami i bratem.

Tomasz Żuk, syn Wiktorii i Kazimierza Żuków, urodził się 12 listopada 1921 roku w miejscowości Sąsiadowice w pow. samborskim, w województwie lwowskim), (obec. terytorium Ukrainy). Po ukończeniu szkoły średniej w Samborze rozpoczął studia lekarskie we Lwowie[1]. W latach 1942-1944 działał w ruchu oporu i oddziałach samoobrony w województwie lwowskim,[2] co było powodem przerwania studiów medycznych, które wznowił po powrocie do Lwowa na Wydziale Lekarskim radzieckiego Instytutu Medycznego[3]. Po wyzwoleniu kontynuował studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, które ukończył 8 maja 1948 roku i uzyskał dyplom lekarza nr 75/1947/48.

 
Grupa polskich studentów medycyny, Lwów, 1944 r. (?)
 
Walne zebranie Koła Medyków, marzec 1947 r., Kraków, ul. Kopernika 12.
Prof. T. Żuk, w trzecim rzędzie od góry, piąty od prawej.


Odbył staż podyplomowy w Szpitalu Ubezpieczeń Społecznych w Mysłowicach, Klinice Ginekologicznej i Klinice Chirurgicznej Szpitala Kolejowego w Szczecinie i w Szpitalu Miejskim w Gliwicach.

Od września 1949 do lutego 1957 roku pełnił służbę wojskową w Łodzi, Dziwnowie i Warszawie pełniąc m.in. funkcję szefa Ambulatorium Sztabu Generalnego. Po zwolnieniu z wojska podjął pracę w Klinice Ortopedii Akademii Medycznej w Warszawie, gdzie zdobył kolejne specjalizacje w zakresie ortopedii i traumatologii. W 1957 roku otrzymał tytuł kandydata nauk medycznych (doktorat)[4], a 4 czerwca 1965 roku po obronie pracy na temat reinerwacji mięśni otrzymał stopień doktora habilitowanego. W roku 1976 uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1986 roku profesora zwyczajnego.

1 czerwca 1966 roku rozpoczął pracę w I Klinice Chirurgicznej Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, a następnie tworzył i kierował Katedrą i Kliniką Ortopedii Pomorskiej Akademii Medycznej.[5]. Jednocześnie jako specjalista wojewódzki był organizatorem i kierownikiem Sanatoryjnego Ośrodka Badawczo-Konsultacyjnego w Kamieniu Pomorskim oraz szczecińskiej Spondyliatrycznej Poradni Specjalistycznej.

Jako naukowiec, prof. Tomasz Żuk wielokrotnie przebywał na zagranicznych stażach studyjnych. W jego publikacjach, których ukazało się ponad 130 dominowały przede wszystkim zagadnienia etiopatogenezy, profilaktyki, leczenia i rehabilitacji dzieci i dorosłych z wrodzonymi, rozwojowymi i nabytymi wadami kręgosłupa i kończyn, następstw porażeń i niedowładów mózgowych, organizacja i leczenie urazowych uszkodzeń narządu ruchu oraz nieamputacyjne leczenie nowotworów.

W roku 1970 wydał "Propedeutykę Ortopedii" - wyjątkowe opracowanie metodyki badania, diagnostyki, różnicowania i zasad kompleksowego leczenia. W dwa lata później ukazał się podręcznik dla studentów "Podstawy Ortopedii i Traumatologii", który był pięciokrotnie wznawiany. Był członkiem Komitetu Redakcyjnego "Chirurgii Narządów Ruchu i Ortopedii Polskiej", założycielem, a następnie przewodniczącym Oddziału Pomorskiego Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego a także członkiem - SICOT, Światowej Federacji Chirurgów Kręgosłupa, Europejskiej Ligi Przeciwgośćcowej - EULAR, Międzynarodowego Towarzystwa Badań nad Fluorem-ISFR, Europejskiego Towarzystwa Zniekształceń Kręgosłupa-ESSD, Międzynarodowego Towarzystwa Badań w Ortopedii.[6]

Jako nauczyciel akademicki wykształcił kilkudziesięciu specjalistów ortopedii i traumatologii, był promotorem dwunastu przewodów doktorskich i opiekunem trzech habilitacji i autorem ponad 105 publikacji krajowych i zagranicznych.[7] Jego biogramy znalazły się w kilkunastu wydawnictwach zagranicznych (m.in. "Who's Who in the World", "Men of Achivements", "Who's Who in Catholic World" itp.) oraz w polskich "Kto jest kim w Polsce" i "Kto jest kim w polskiej medycynie".

Dwukrotnie żonaty, po raz pierwszy ze Stanisławą Krawiec (29 czerwca 1946), po raz drugi z Barbarą Borowską (22 grudnia 1973). Miał córkę i trzech synów. W wolnych chwilach zajmował się uprawą róż i innych roślin ozdobnych.

Zmarł nagle 22 listopada 1993 r. w trakcie wykonywania kolejnej operacji. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie.

Na wniosek Oddziału Pomorskiego Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego w Szczecinie, pragnącego uhonorować i uczcić pamięć prof. T. Żuka dnia 26 stycznia 1998 roku na mocy uchwały Rady Miasta Szczecina zmieniono nazwę urzędową położonej na Osiedlu Wielgowo-Sławociesze ulicy Zdunowskiej na Prof. Tomasza Żuka.[8]

Publikacje (wybór)

  • Działo się to zwykle nocą..., w: Wspomnienia kombatantów. Szczecin 1989, s. 97-105.
  • Katedra i Klinika Ortopedii, w: Annales Academiae Medicae Stetinensis, Suplement 17, s. 453-460.
  • Materiały naukowe XXVIII Zjazdu Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego: (z udziałem gości zagranicznych): Szczecin 20-22 września 1990 r. / pod red. Tomasza Żuka. [T. 2]. Szczecin 1991.
  • Materiały naukowe XXVIII Zjazdu Polskiego Towarzystwa Ortopedycznego i Traumatologicznego: (z udziałem gości zagranicznych): Szczecin 20-22 września 1990 r. / pod red. Tomasza Żuka. [T. 3]. Szczecin 1991.
  • Ortopedia z traumatologią narządów ruchu / Tomasz Żuk, Artur Dziak. Warszawa 1993.
  • Podstawy ortopedii : podręcznik dla studentów / Tomasz Żuk, Artur Dziak, Andrzej Gusta. Warszawa 1983.
  • Podstawy ortopedii i traumatologii : podręcznik dla studentów / Tomasz Żuk, Artur Dziak, Andrzej Gusta. Warszawa 1972, 1977, 1980.
  • Propedeutyka ortopedii / Tomasz Żuk, Artur Dziak. Warszawa 1970, 1977
  • Przewodnik inwalidy amputowanego / Tomasz Żuk ; [rys. Jan Ramus ; przedm. M. Weiss] ; Zakład Badawczy Związku Spółdzielni Inwalidów. Warszawa 1961.
  • Przewodnik inwalidy amputowanego / Tomasz Żuk. Warszawa 1963.
  • Reinerwacja mięśni. badania doświadczalne / Tomasz Żuk. Warszawa 1965.
  • Urazowe uszkodzenia stawów i kości długich / Tomasz Żuk, Andrzej Gusta. Warszawa 1983.
  • Wady i bóle kręgosłupa / Tomasz Żuk. Warszawa 1972, 1974, 1982, 1987.
  • Warunki zatrudniania amputowanych w spółdzielniach inwalidów / Tomasz Żuk. Warszawa 1962.

Ordery i odznaczenia

  • Złoty Krzyż Zasługi
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Krzyż Partyzancki
  • Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
  • Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
  • Medal Edukacji Narodowej

Przypisy

  1. ↑ W latach 1942-1944 Niemcy zorganizowali na bazie lokalowej i kadrowej dawnego Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Jana Kazimierza tzw. "Staatliche Medizinisch-Naturwissenschaftliche Fachkurse" nazywane także Medizinische Institut. Zob. Marcinkowski Tadeusz, Profesor Tomasz Żuk (1921-1993) i jego studia medyczne we Lwowie w okresie okupacji, Goleniów 1998, s. 6; Albert Zygmunt, Lwowski Wydział Lekarski w czasie okupacji hitlerowskiej 1941-1944, Wrocław 1975.
  2. ↑ Walczył m.in. w partyzanckim oddziale Samoobrony w Milczycach, w którym znalazł się będąc członkiem Narodowej Organizacji Wojskowej.
  3. ↑ W działalność ruchu oporu zaangażowany był także brat Tomasza Żuka - Kazimierz, który służył w oddziale leśnym 1. kompanii samborskiej. Poległ w potyczce z Niemcami 26 lipca 1944 r. Tamże.
  4. ↑ Na podstawie pracy "Boczne skrzywienia kręgosłupa w świetle badań chronaksjometrycznych" pod kierunkiem prof. Adama Grucy.
  5. ↑ Od 1 stycznia 1965, przez półtora roku w ramach nadzoru specjalistycznego doc. dr hab. med Tomasz Żuk konsultował chorych w Szczecinie przyjeżdżając z Warszawy na 3 dni w miesiącu. Zob. Tomasz Żuk, Katedra i Klinika Ortopedii, w: Annales Academiae Medicae Stetinensis, Suplement 17, s. 453-460.
  6. ↑ Maciej Kołban, Żuk Tomasz W: Polska Ortopedia i traumatologia. Międzynarodowy portal medyczny [online]. [Dostęp 23. 03.2017 r.]
  7. ↑ Trylogia 60-lecia Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie. T. 1, Oni tworzyli Uczelnię. Poczet profesury i kierowników akademickich. Red. I. Kojder, Szczecin 2008, s. 343.
  8. ↑ Uchwała Nr XLII/536/98/. W: Biuletyn Informacji Publicznej Rady Miasta Szczecin [online]. [Dostęp 31. 03. 2017 r.]


Bibliografia

  • Albert Zygmunt, Lwowski Wydział Lekarski w czasie okupacji hitlerowskiej 1941-1944, Wrocław 1975. [Dostęp 29. 03. 2017 r.]
  • Działo się to zwykle nocą..., w: Wspomnienia kombatantów. Szczecin 1989, s. 97-105.
  • Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny, Warszawa 1987, s. 766.
  • Maciej Kołban, Żuk Tomasz W: Polska Ortopedia i traumatologia. Międzynarodowy portal medyczny [online]. [Dostęp 23. 03. 2017 r.]
  • Marcinkowski Tadeusz, Profesor Tomasz Żuk (1921-1993) i jego studia medyczne we Lwowie w okresie okupacji, Goleniów 1998.
  • Trylogia 60-lecia Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie. T. 1, Oni tworzyli Uczelnię. Poczet profesury i kierowników akademickich. Red. I. Kojder, Szczecin 2008, s. 343.
  • Uchwała Nr XLII/536/98/. W: Biuletyn Informacji Publicznej Rady Miasta Szczecin [online]. [Dostęp 31. 03. 2017 r.]


  • Podczas stażu w Klinice Ginekologicznej, marzec 1947 r.

  • "Herbatka absolwentów" Wydziału Lekarskiego UJ (22. 06. 1947 r.). Kraków, ul. Grzegórzecka 20.

  • Dyplom lekarza, (25. 05. 1948 r.)

  • Prof. dr hab. Adam Gruca (1893-1983), promotor i opiekun naukowy prof. T. Żuka, 1965 r.

  • Wykład habilitacyjny, Warszawa 1965 r.

  • Podczas wykładu. Belgrad, 1988 r.

  • Prof. T. Żuk w karykaturze, autor Ludwik Piosicki, 1990 r.

  • Dyplom laureata plebiscytu "Szczecinianin Roku 1988".



 
Autor opracowania: Sylwia Wesołowska



Źródło: „http://pomeranica.pl/index.php?title=Tomasz_Żuk&oldid=225533”