Stary cmentarz wojskowy przy pl. gen. W. Andersa
Stary cmentarz wojskowy | |||
| |||
Nazwa niemiecka | Alter Militär Kirchhof, Alter Militärfriedhof | ||
Osiedle | Centrum | ||
Adres | Plac gen. W. Andersa | ||
Wyznanie | ewangelicki | ||
Data powstania | 1846 r. | ||
Data zamknięcia | ok. 1900 r. | ||
Stan obecny | zlikwidowany, Plac im. Generała Władysława Andersa | ||
Zobacz cmentarz na: | |||
![]() |
Mapa Google. | ||
![]() |
Google Street View. | ||
Stary cmentarz wojskowy przy pl. gen. W. Andersa – cmentarz wojskowy znajdujący się w granicach twierdzy szczecińskiej, obecnie plac im. gen. Władysława Andersa
Historia cmentarza
W 1846r. na terenie Fortu Wilhelma założony został pierwszy wojskowy cmentarz, który na XIX - wiecznych mapach określany jest jako Alter Militär Kirchhof bądź Alter Militärfriedhof (dla odróżnienia od Nowego cmentarza wojskowego).
Pierwotnie rozciągał się on od Placu Zwycięstwa w kierunku północnym, następnie zaś został rozszerzony w kierunku północno-zachodnim. W 1871r. spoczęły tu ciała 104 jeńców francuskich z okresu wojny prusko – francuskiej. Na granitowym pomniku widniał napis: „Hier ruhen 104 während des Feldzuges 1870/71 in den Mauern Stettins verstorbene französische Krieger” (Tutaj spoczywa 104 francuskich wojowników zmarłych podczas kampanii 1870/71 w obrębie murów Szczecina).
Po rozebraniu Fortu Wilhelma w 1886 r. na obszarze przycmentarnym zaplanowano nową sieć uliczną. W 1890 r. oddano do użytku kościół katolicki przy ul. Bogurodzicy, a trzy lata później, w 1893 r. powstał Instytut Położnych (obecny szpital dziecięcy przy ul. Wojciecha), dlatego też zaprojektowano przedłużenie ul. św. Wojciecha aż do Placu Zwycięstwa i połączenie ul. Bogurodzicy z ul. św. Wojciecha. Zmiany te spowodowały likwidację wschodniej części cmentarza. Dalsze zmiany nastąpiły w 1906r. gdy jego część południową przeznaczono pod budowę kościoła garnizonowego (obecnie kościół pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa). W związku z tym przeniesiono z tej części 577 grobów w głąb cmentarza . Nekropolia została zamknięta ok. 1900 r., lecz nadal znajdowały się na niej groby. Jeszcze w 1914 r. w jej środkowej części stały zachowane pomniki, które w większości upamiętniały osoby związane z kręgiem wojskowym, w tym nagrobki feldmarszałka Wrangla i jego rodziny.
zarys granicy dawnego cmentarza; widać iż ul. św. Wojciecha oraz ul. Więckowskiego zostały wytyczone przez teren cmentarza.
Współcześnie jedynym śladem po dawnym Alter Militärfriedhof, oprócz częściowo zachowanego układu przestrzennego parku im. Andersa i odnowionego pamiątkowego kamienia poświęconego jeńcom francuskim, jest ocalały pomnik nagrobny w formie kamiennego krzyża usadowionego na prostopadłościennym cokole znajdujący się obecnie przy kościele parafii pw. św. Jana Chrzciciela. Został on tu przeniesiony po 1890r. ze zlikwidowanej wówczas wschodniej części cmentarza, a upamiętnia kapelana (Stadtpharrer) Paula Bautza, ur. 1 grudnia 1831r., wyświęconego 1 stycznia 1851 r. i zm. 10 czerwca 1883r. Nagrobek został wykonany w zakładzie kamieniarskim Emila Ahorn, o czym informuje umieszczona z boku sygnaturka
Kwatera rodzinna Wranglów

Najsłynniejszą personą pochowaną na tymże cmentarzu był pruski feldmarszałek Friedrich von Wrangel. Na marmurowym, prostopadłościennym cokole, zwieńczonym rzymskim hełmem, mieczem i wieńcem dębowym, znajdowała się inskrypcja:
GRAF WRANGEL
FELDMARSCHALL
GEB. ZU STETTIN
DEN 13. APRIL 1784
GEST. ZU BERLIN
Z tyłu zaś pomnika widniał cytat w Pisma Świętego: Die Liebe höret nimmer auf ("Miłość nigdy nie ustaje” 1 Kor 13,8). Choć Friedrich von Wrangel zmarł w Berlinie, jego ciało spoczęło w Szczecinie (6 listopada 1877 r.), we wschodniej części cmentarza wojskowego, w otoczonej żeliwnym płotkiem rodzinnej kwaterze. Znajdowały się tu dwa nagrobki w formie półkoliście zamkniętych steli, upamiętniające dwóch synów feldmarszałka: Gustava (geb. 18 August 1812, gest. 1. Juni. 1849) oraz Carla (geb.25.November 1817, gest. 19. Juni 1847). W 1880 r., trzy lata po śmierci Wrangla, spoczęła tu jego małżonka Lidia Caroline, z domu von Below (geb. 23 Juni. 1792, gest. 11. September 1880), której wystawiono nagrobek w formie krzyża ustawionego na cokole i dwustopniowej podstawie.
W 2008 r. robotnicy kopiący rów na terenie parku Andersa, naprzeciw ul. Bogurodzicy, natrafili prawdopodobnie na resztki cegieł z grobowca rodzinnego Wranglów. Rów i cegły zostały jednak z powrotem zasypane.
Bibliografia
- Agata Freindorf, Funkcje estetyczno – kulturowe ewangelickich cmentarzy Szczecina do 1945 roku, Szczecin 2010 [praca magisterska obroniona w IHiSM US]
- Bogdan Frankiewicz, Szczecińskie cmentarze, Szczecin 2003
- Henryk Grecki, Cmentarze Szczecina - karty cmentarzy wykonane na zlecenie Biura Dokumentacji Zabytków i Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Szczecinie, Szczecin 1996
- H. v. Baensch, Geschichte der Familie von Wrangel vom Jahre zwölfhundertfünfzig bis auf die Gegenwart, Bd. II, Boston 2005 (replika z 1887r), s. 781 – 786.
Zobacz także